Dahi Matematik Profesörleri: Topoizomerazlar

Gözünüzü her nereye çevirirseniz büyük bir mucizeyle karşılaşırsınız. Evrenin her noktası Allah’ın yarattığı muhteşem sanatla doludur. En küçük bir nokta bile içinde büyük bir alem barındırır. Örneğin DNA bunlardan biridir. 20. yüzyıldaki en büyük keşiflerden biridir. DNA hücrenin içinde, gözle görülemeyecek kadar küçük bir bölgede, canlıyla ilgili kütüphaneler dolusu bilgi saklar. DNA gibi harikaları öğrenen insanlar, imanlarında derinlik kazanmışlar; hatta pek çok ateist bu harikaları öğrendikten sonra, yanlışlarını bir kenara bırakmış ve samimi vicdani kanaatleri ile Allah’a inanmışlardır. Örneğin meşhur Genom Projesinin lideri olan Francis Collins de gençliğinde ateistken, DNA gibi yapılardaki mucizeleri gördükten sonra Allah’a iman etmiştir.

Bu yazımızda ise DNA ile ilgili çok ilginç bir enzimi tanıyacağız. Bu enzim, bir matematik profesörü gibi davranmakta ve DNA’nın şeklinde değişikliklere sebep olmaktadır. Bu enzimin adı topoizomerazdır.

Topoizomeraz enzimleri, DNA’daki zincirleri kırıp, birbirleri üzerinden atlatır ve tekrar birleştirir. Bu sayede, zincirlerin birbiri etrafındaki dönüş sayısı azaltılır. Bunun neden gerekli olduğu, ileri bir matematik bilgisi gerektirmektedir. Bu dahiyane tekniği kullanarak, bu enzimler çok önemli faaliyetleri yerine getirirler.


Topoizomeraz enzimi, matematiksel olarak tesadüfler eseri oluşması imkansız bir enzimdir. Bu yazıda göreceğimiz gibi açık bir Yaratılış delilidir.

DNA’daki Mucize
DNA’nın tıpkı bizim gibi kendine özgü bir dili vardır. Bu dilde 4 harf bulunmaktadır. Bu 4 harfle, bütün hücre bilgisi kodlanmıştır. Bu yüzden DNA’yı büyük bir ansiklopedi gibi düşünebilirsiniz. Ancak bu ansiklopedinin bir özelliği vardır. Bu ansiklopedi yedeklidir. Bilgi çift zincir halinde kodlanmıştır. Tek zincirde bütün bilgi varken; ikinci zincirde de bunun bir kopyası vardır. Bu da, ek bir koruma sağlamaktadır.  Çeşitli tamir mekanizmaları mucizeleriyle, tek zincirdeki aksaklıklar her biri ayrı yaratılış harikası olan sistemlerce tespit edilir ve diğer zincirdeki doğru bilgiye bakılarak hatalar düzeltilir. Elbette sadece DNA’daki bu tamir mucizesi, evrim teorisinin ne kadar akılcılıktan uzak, yüzeysel bir teori olduğunu ortaya koymaktadır. Tesadüflerin tedbir alacak kadar şuurları var mıdır?

DNA, Allah’ın yarattığı en büyük mucizelerden biridir. Kütüphaneler dolusu bilgi, gözle görülemeyecek kadar küçük bir bölgeye sığdırılmıştır. DNA, çift zincirin birbiri üzerinde bükülmesiyle meydana gelir. Gevşemiş durumda her 10.5 bazdan sonra DNA  kendi üzerinde bir tur yapmış olur.

DNA’daki çift zincirin özelliği, zincirlerin birbiri üzerinden bükülmeleridir. Öyle ki gevşemiş durumda yaklaşık her 10.5 bazda bu bükülme neticesinde DNA zinciri dönme ekseni etrafında bir tur yapar. DNA’nın birbirinin üzerinden dönerkenki bu tur sayısının, DNA’nın 3 boyutlu görünümü açısından önemli bir yeri vardır.

Bu noktada mucizevi bir molekül ortaya çıkar. Bilimsel adı topoizomeraz olan bir enzim, DNA’nın  dönme sayısını değiştirme yeteneği vardır. Bu sayede hücre için çok kritik olan DNA’nın çoğaltılması işlemi ve DNA’nın paketlenerek şekil verilmesi mümkün olur.

Topoizomerazlar DNA üzerinde ne tür işlemler yaparlar?
Topoizomeraz enzimleri DNA zincirlerini kırmaya yararlar. Topoizomeraz enzimlerinin 2 tipi vardır. Bunlar Topoizomeraz tip 1 ve Topoizomeraz tip 2 olarak adlandırılmaktadır.

DNA Zinciri Kırdığı Zinciri Yapıştırır

DNA’yı tek başına kırmanın hiç bir yararı yoktur. DNA’yı kırdıktan sonra DNA zincirinin ucu açıkta kalır. Zincirleri tekrar yapıştırmak da gerekmektedir. Topoizomeraz enzimi bunu da yapar. Bu enzimin DNA üzerinde bir işçi gibi çalışması hayranlık uyandıran bir durumdur. DNA’nın kendisinin üzerinde işlem yapan proteinin bilgisinin de, DNA içine yazılmış olması, bütün gücün Allah’ın olduğunun bir delilidir. Topoizomeraz enzimleri bu işlemi yaparken matematik profesörlerinin anlayabileceği kompleks bir düşünceyi kullanırlar. Topoizomerazlar, matematikte topoloji adlı kompleks bir alanın kavramlarını bilircesine hareket ederler. Elbette böyle mucizevi bir hareketin bir molekülde tecelli etmesi Allah’ın apaçık mucizesidir.

Topoizomeraz Bu İşlemleri Niye Yapar?

1 Topoizomerazlar DNA’nın çoğaltılmasının ilk adımını oluşturur.

DNA’da  çift zincirin birbiri üzerinde dönerek sarılması güçlü bir yapı kazandırır. Bu dönen yapıya helezon da denir. Ancak bu bir yandan önemli bir probleme sebep olur. DNA çoğaltılırken zincirler arasındaki bağlar kırılması gerektiği gibi helezonun da açılması gerekir. Önceleri biyologlar bu enzimin varlığından haberdar değildi. DNA’nın helezon açılmadan nasıl çoğaltıldığı araştımacıların kafasını karıştırdı. Öyle ki 1979 yılında bazı araştırmacılar DNA’nın birbiri üzerine dönmediğini, yanyana duran çift iplik olduğunu savunmaya başladılar. 2 Ancak topoizomeraz enziminin keşfi ile biyologların bu kafa karışıklığı çözüldü. Buna göre topoizomeraz enziminin yardımıyla ilk önce zincirin biri kesiliyor diğer zincirin üzerinden atlatılıp tekrar birleştiriliyor. Bu sayede dönme sayısı bir azaltılıyor. Bu da DNA’nın içinde enzimlerin girebileceği boşluğa  olanak veriyor.

DNA zinciri birbirinin üzerinde dönmeseydi, tıpkı fermuarın açılması gibi zincirlerin birbirinden ayrılması yeterli olurdu. Ancak zincirlerin birbiri üzerinden dönmesi bunu yeterli kılmamaktadır. Ayrıca bu dönme harketinin de ortadan kaldırılması gerekir. Topoizomeraz enzimi işte bu problemi çözmek üzere yaratılmıştır.

Bu şekil, DNA’nın kendini çoğaltması sırasındaki aşamaları gösterir. Ancak, ilk aşamada zincirlerin açılabilmesi için, bir boşluklu alan gereklidir. Bu boşluklu alan bağlanma sayısının bir azaltılması ile mümkün olur. Bunu topoizomeraz enzimi yapar. Aksi halde diğer enzimler faaliyetlerini sürdüremez. Neticede DNA’da çoğaltılamazdı. Bu da yaşamın sonu anlamına gelirdi. Topoizomeraz enzimleri, canlılığın tesadüfler eseri, kademe kademe geliştiğini iddia eden evrim teorisine öldürücü darbeler vurmaktadır. Çünkü bu enzimlerin yokluğunda DNA çoğaltılamaz. Bu da canlılığın sonu anlamına gelir. Dolayısıyla tesadüfler, kademe kademe gelişime değil; kademe kademe gerilemeye sebep olur.

2 Topoizomeraz enzimi DNA’nın paketlenmesine yardımcı olur.

Topoizomeraz enzimleri, DNA zincirlerini kırıp, birbiri üzerinden atlatıp, tekrar yapıştırarak DNA’nın dönme sayısını azaltırlar. Dönüş sayısının azalması, yapısal gerilmeye yol açar; bu gerilme de süperkıvrım adlı bir şekilin oluşmasıyla dengelenir. 3 Süperkıvrımları telefon kablolarının birbiri üzerinde kıvrılması ile oluşan şekillere benzetebiliriz. Süperkıvrımların oluşturulması ile DNA daha az yer kaplar. Bu enzimlerin dahiyane teknikler kullanarak DNA’ya şekil vermesi, çok açık bir yaratılış delilidir. Parlak bir zekanın yapabileceği işleri yapan bu enzimlerin Allah’ın zekasının bir tecellisi olduğuna şüphe yoktur.

DNA’daki kıvrılmalar, telefonun kablosunun kıvrılmasına benzer. Çift zincirde bu kıvrılmaları sağlamak için topoizomeraz enzimleri görev yaparlar.


Topoizomeraz enzimlerinin DNA’ları kırıp kıvrılmaları azlatması ile DNA molekülünde bir gerilim meydana gelir. Bu gerilim, DNA’nın kendi üzerinde kıvrılmalar yapılmasıyla aşılır. 3 Bu sayede DNA daha küçük yer kaplar.


Topoizormeraz enzimi, DNA’da süperkıvrılma adlı yapılar oluşmasını sağlar. Ancak bunu yaparken mucizevi bir teknik uygular. Matematik dahisi gibi davranır. Zincirlerden birini kırar ve diğeri üzerinden atlatır. Bu, DNA’daki dönme sayısını azaltır. Bunun neticesinde oluşan gerilim, DNA’nın birbiri üzerinden kıvrılarak süperkıvrım adlı yapıların oluşmasına sebep olur.

Kendi Kendine Şekil Veren Bir Heykel Olur Mu?

Topoizomeraz enzimlerinin görevlerinden biri DNA’ya şekil vermektir. Bu enzimin bütün bilgisi DNA’da mevcuttur. Açık bir şekilde bütün bu sistemi Allah yaratır. Bu açık gerçeği kabul etmeyen evrimcilerin çelişkili durumu yukarıdaki heykele benzer. Bu heykelin yoktan ortaya çıkıp adım adım kendi kendine şekil veremeyeceği açıktır. Aynı şekilde yoktan hücrenin ortaya çıkıp kendi kendine şekil vermesi de mümkün değildir.

Kaynak:
1 Lehninger Biyokimyanın Temelleri, David L. Nelson, Michael M. Cox,Palme Yayıncılık (2005), Sayfa 921
2 Moleküler Biyoloji, Editörler: Ahmet Yıldırım, Fevzi Bardakçı, Mehmet Karataş, Bahattin Tanyolaç, Protein Sentezi ve Yıkımı, Nobel Basımevi, Sayfa 108
3 Lehninger Biyokimyanın Temelleri, David L. Nelson, Michael M. Cox,Palme Yayıncılık (2005), Sayfa 918